Ks. Flavio Peloso, 2 października 2010.

PRZESIĄKNIĘCI MIŁOSIERDZIEM

Rzym, 2 października 2010

Święto Aniołów Stróżów

Nadrożsi Współbracia

Deo gratias!

Trzymamy w dłoniach dokument XIII Kapituły Generalnej, która miała za temat hasło „ Tylko miłość zbawi świat. Źródła, relacje, posługi, powołania i nowe granice miłosierdzia apostolskiego ”. Po odbyciu w Zgromadzeniu, fazy przygotowawczej, etap końcowy miał miejsce w Ariccia (Rzym) w dniach od 30 maja do 23 czerwca 2010.

PRZESIĄKNIĘCI MIŁOSIERDZIEM,
ABY INNI DOŚWIADCZYLI OPATRZNOŚCIOWEJ MIŁOŚCI BOGA

Biorę słowa z przemówienia Benedykta XVI w Centrum Księdza Orione na Monte Mario w Rzymie, jako tytuł tego Okólnika który prezentuje dokument XIII Kapituły Generalnej i drogę właśnie rozpoczętego sześciolecia, które jak uważam szczęśliwie wyrażają wymiar mistyczny i apostolski miłości, która jedyna zbawi świat, do którego jesteśmy powołani.

„Tylko miłość zbawi świat”: od tematu do projektu.

Ogień miłości Bożej, która rozpalała księdza Orione, jest naszym najcenniejszym dziedzictwem. „Niech nasz duch będzie duchem wielkiej pokory, wiary, miłości: niech całe nasze życie będzie przesiąknięte modlitwą, pracowitą pobożnością, umartwienia dla dobra dusz. Tylko miłością Jezusa Chrystusa zbawi się świat! Powinniśmy wypełniać miłością przepaści, które dzielą ludzi wypełnionych nienawiścią i egoizmem. Niech króluje wśród was, o moi drodzy synowie, ta wielka, najsłodsza i nadludzka miłość, która zawsze czyniła z was jednym sercem i jedną duszą” (Lettere I, 282)

XIII Kapitułą, postanowiliśmy wzajemnie sobie pomóc aby ożywić na nowo w nas i w każdej naszej działalności, ogień i ducha orońskiego, stając wobec słynnego motta naszego Ojca Założyciela „Tylko miłość zbawi świat”.

Przyjęliśmy MIŁOŚĆ jako źródło i dynamikę duchowej żywotności, wspólnotowej i apostolskiej. To „miłość jedyna ożywia, buduje i jednoczy w Jezusie Chrystusie i Kościele” (Scritti 59,215,61,153). Zatem to na polu miłości i miłosierdzia rozgrywa się walka o naszą świętość i nasz apostolat, osobiste szczęście i przyszłość Zgromadzenia.

Rewizja-projekt życia Kapituła rozważała w pięciu grupach tematycznych: 1) źródła miłości, 2) relacje wspólnotowe, 3) posługi miłosierdzia, 4) miłość powołań, 5) nowe granice miłosierdzia. Każda grupa tematyczna została z kolei, podzielona na trzy punkty, co w sumie daje piętnaście tematów.

Zgromadzenie skonfrontowało się na każdy z 15 tematów posługując się sposobem i metodą rozeznania wspólnotowego, określając wezwanie Boga, naszą sytuacje i linie działania. Dokument, który teraz mamy w rękach jest owocem dojrzałym podczas tej refleksji.

XIII Kapituła Generalna

Zgromadzenie końcowe Kapituły Generalnej rozpoczęło się 30 maja, krótką pielgrzymką do źródeł charyzmat, tzn. do miejsc Założyciela i niektórych Założycieli związanych z ks. Orione.

Jako pielgrzymi w Tortonie w sanktuarium Matki Bożej Czuwającej i przy ciele św. Alojzego Orione, podzielaliśmy od samego początku hasło Tylko miłość zbawi świat, które wskazuje na charyzmatyczne doświadczenie początków i świadectwo wielu współbraci wczoraj i dzisiaj.

Następnego dnia, wraz z duchową obecnością ks. Orione, pojechaliśmy odwiedzić ks. Bosko na Valdocco, słuchając głos jego następcy, wyższego rektora Pascuala Chavez Villanueva usłyszeliśmy jeszcze raz hasło Świętego młodzieży “ Da mihi animas; cetera tolle ”. [1]

Niedaleko od tego miejsca, cały czas na Valdocco, zapukaliśmy do drzwi Kottolengo, i zobaczyliśmy wyryte na murach i na twarzach osób hasło “ Caritas christi urget nos” , [2] które uformowało wielu świętych i wielu podniosło z nędzy.

Wiedząc, że także w Turynie, ksiądz Orione zaczerpnął ogień także od błogosławionego Giuseppe Allamano, udaliśmy się do macierzystego domu, Misjonarzy Matki Bożej Pocieszenia, i usłyszeliśmy z ust aktualnego przełożonego generalnego, o. Aquileo Fiorentini, że „ Miłosierdzie jest istotą misji”.

Te miejsca, ci święci, te zgromadzenia, pozostawiły w Ojcach Kapitulnych, żarliwy klimat duchowy, który z pewnością przyczynił się do dobrej pracy Kapituły. Ciągle z Intrumetum laboris w ręku, Ojcowie Kapitulni, przekształcili wskazania pochodzące z Kapituł Prowincjalnych i wspólnot w linie działania i decyzje.

Temat Tylko miłość zbawi świat ożywiał nas do bycia „Księdzem Orione, dzisiaj”, w naszym świecie. Zachęcał nas do bycia entuzjastami jego projektu świętości, radosnymi i wiarygodnymi świadkami ducha orońskiego, zakochanymi w Bogu i poświęconymi najbardziej potrzebującym braciom, przekonani, że „Sprawie Chrystusa i Kościoła, nie można służyć inaczej jak wielkim miłosierdziem życia i dzieł” (Lettere I, 181). To jest źródło nie tylko charyzmatu orońskiego, ale także naszego życia konsekrowanego i misji.

Słowa Benedykta XVI

Na zakończenie i błogosławieństwo Kapituły, miało miejsce spotkanie z Benedyktem XVI, podczas jego odwiedzin w Centrum Księdza Orione w Rzymie , 24 czerwca. Po omówieniu historycznego i religijnego znaczenia figury Matki Bożej na Monte Mario, Papież poświęcił połowę swego Przemówienia Kapitule Generalnej, która właśnie się zakończyła. [3] Po przypomnieniu, że „ks. Orione przeżywał w sposób wyraźny i pełen pasji zadanie Kościoła, życia miłością, aby pozwolić dotrzeć do świata światłu Boga (por. Deus Caritas est, nr 39) …, przekonany, że miłość otwiera oczy na wiarę i ogrzewa serca miłością do Boga”, Benedykt XVI wezwał „kontynuujcie, drodzy Synowie Boskiej Opatrzności, tym szlakiem charyzmatycznym, zainicjowanym przez niego”.

Papież był poinformowany o tematach naszej Kapituły. Powiedział nam słowa proste i wspaniałe, które możemy wziąć jako cel naszego przyszłego sześciolecia: „Dzieła miłosierdzia, zarówno jako czyny osobiste, jak i jako posługa dla osób potrzebujących, oferowane przez wielkie instytucje, nie mogą nigdy zredukować się do filantropijnego gestu, ale zawsze powinny być wyraźnym wyrażeniem opatrznościowej miłości Boga. Aby to czynić, przypomina ks. Orione, należy być przesiąkniętymi najsłodszą miłością Naszego Pana (Scritti 70,231) poprzez autentyczne i święte życie duchowe”.

Od rozeznania do dokumentu

Kapituła opracował tekst, który będzie stanowił nasz przewodnik duchowy i działania podczas najbliższego sześcioleca 2010-2016. Z jednej strony, zdajemy sobie sprawę, że jest to owoc naszego doświadczenia i dzielenia się nim, aby odczytać i zinterpretować znaki czasu. Z drugiej, że dokument jest precyzyjnym wyrażeniem woli Boga, o naszej najbliżej drodze jako zakonników.

Każdy z 15 punktów ogólnego tematu „Tylko miłość zbawi świat”, jest wyrażony przez nierozerwalną sekwencję.

1. Co Bóg chce od nas. Ze spojrzeniem zwróconym na Boga, na Kościół i ks. Orione, po rozeznaniu, zostało określone tutaj co Bóg che dzisiaj od nas.

2. Nasza sytuacja. Krótkie rysy przedstawiają wizję kontekstu, w którym żyjemy, zarówno aspekty pozytywne, jak i te problematyczne, świadomi, że Bóg przemawia do nas przez historię.

3. Co powinniśmy uczynić. Są to praktyczne dyspozycje, które należy wypełnić.

A. Linie działania, wskazują perspektywę i działania, które należy podjąć, w czasie i na różny sposób, aby sprzyjać odnowie mentalności i struktur. Linii działania, jest w sumie 41, ponumerowane sukcesywnie i wskazują na priorytety, które Zgromadzenie pragnie podjąć w różnych obszarach swojego życia.

B. Decyzje są powiązane z liniami działania i wymagają precyzyjnego i dokładnego wykonania co do czasu i sposobu. Jest ich 35 kolejno ponumerowanych. Odnoszą się one do rozmaitych podmiotów (każdego zakonnika, wspólnoty, prowincji i zarządu generalnego) i rozmaitych kontekstów (formacji, misji, apostolatu, administracji, itp.).

Dokument tej jest dość złożony, ale w rzeczywistości może być streszczony do pięciu linii wzrastania, z której każda zakłada i wzmacnia pozostałe.

1) zapewnić dostęp do źródeł miłości, aby z nich z móc czerpać,

2) poprawić relacje wspólnotowe, które karmią i podtrzymują miłość,

3) przeżywać działalność apostolską, jako posługę miłości, w dzisiejszym kontekście,

4) wyrazić płodność miłości powołań,

5) dotrzeć do dzisiejszych nowych granic miłosierdzia.

W części końcowej, są zebrane inne decyzje odnoszące się do tematów szczególnego zainteresowania. Tylko niektóre z nich, można powiązać z centralnym tematem sześciolecia, podczas gdy inne odnoszą się do zarządu, administracji i rewizji niektórych artykułów Konstytucji i Norm.

Opublikowanie Dokumentu XIII Kapituły Generalnej , ustanawia oficjalnie kierunki zadecydowane na Kapitule i oznacza punkt wyjścia na sześciolecie 2010-2016.

Od dokumentu do drogi

Nie wszyscy muszą czynić wszystko, ale od poszczególnych podmiotów (pojedynczy zakonnicy, [4] wspólnoty, [5] prowincje zarząd generalny [6] , sekretariaty [7] , itp.) jest wymagany określony wkład. Każdy jest wezwany do wykonania swojej części, ponieważ tylko przy współpracy wszystkich, linie działania i decyzję będą mogły zostać zrealizowane w całości.

Także rola nowej Rady generalnej, wybranej podczas Kapituły, powinna zostać widziana w perspektywie animowani i prowadzenia wspólną drogą. [8]

Naprzód zatem, w drogę!

Zachęcam do ufności w realizacji dyspozycji Kapituły, ponieważ wszystko przyczynia się aby myśleć, że są one konkretne (pochodzą z rozeznania życia, we wspólnotach, nie są wymyślone przy biurku), konieczne (takimi zastały określone prze wielu współbraci i wiele wspólnot), wykonalne (nad tym czuwała i rozważała Kapituła generalna).

Dokument XIII Kapituły Generalnej, który mamy w rękach, jest narzędziem odnowy i wierności Księdzu Orione, a przez niego, Bogu, Kościołowi i ubogim, do których jesteśmy posłani.

W spojrzeniu w przyszłość są zachętą dla nas, nasi święci i wszyscy współbracia, siostry i świeccy, którzy swoją wiernością powołaniu świadczyli o pięknie naszego projektu życia, płodności ducha orońskiego i duchowej sile hasła „Tylko miłość zbawi świat”. Jesteśmy na drodze dobrej i świętej.

Także niektóre najbliższe rocznice pomogą nam przypomnieć sobie i odnowić naszą historię charyzmatyczną. Przypomnę te najważniejsze i wspólne: stulecie wyjazdy pierwszych misjonarzy do Brazylii, w 2013; [9] 50 – lecie śmierci brata Ave Maria , w 2014 [10] 75 – lecie śmierci – dies natalis Księdza Orione , w 2015; [11] stulecie założenia Małych Sióstr Misjonarek Miłosierdzia, też w 2015 r. [12] . Będą to okazje do „ożywienia daru, który jest w nas” (por. 2 Tm 1,6) i aby przeżywać nasze powołanie z pasją i profetyczną zdolnością.

Mamy przed sobą sprzyjający czas aby kroczyć śladami Księdza Orione, z nim i tak jak on bycia pasjonatami Boga, Kościoła i ubogich. Nie traćmy czasu, nie rozpraszajmy się, bądźmy czujni i posłuszni Woli Boga aby być pewnymi, że „przemierzamy drogi Bożej Opatrzności”, ufni w macierzyńską pomoc Maryi, naszej Matki i niebieskiej założycielki.

Zaangażowani wszyscy, jako synowie

Droga wskazana przez Kapitułę Generalną, pochodzi z wkładu wszystkich i jest dla wszystkich. Wszyscy powinni być w nią zaangażowani, jak to tylko jest możliwe.

Tak jak poświęciliśmy uwagą w przygotowanie i opracowanie Kapituły Generalnej, tak i jeszcze bardziej, obecnie jest od nas wymagane zaangażowanie jako synów w wykonanie tego co Kapituła nam przekazała swoim autorytetem.

Także podczas realizacji wskazań Kapituły, powinniśmy kontynuować i praktykować metodę rozeznania wspólnotowego, która towarzyszyła jej przygotowaniu.

Realizacja decyzji Kapituły, aby była skuteczna, powinna być całościowa i ciągła, podczas całego sześciolecia. Uczynimy to posługując się dynamiką drogi, wskazaną przez nasze Konstytucje i umocnioną przez tradycję Zgromadzenia.

Jako zarząd generalny, już naszkicowaliśmy program na sześciolecie, przewidując działanie kompleksowe i zróżnicowane, rozplanowane w kalendarzu sześciolecia. Odbędą się spotkania z radami prowincjalnymi, aby przyjąć program Kapituły, i na ich bazie ukierunkowania zarządu prowincji.

Programowe zjazdy prowincjale, mają za zadanie zinterpretować i zaplanować w rzeczywistości każdego kraju, to co zostało zadecydowane na XIII Kapitule Prowincjalnej.

Potem w 2013 r., odbędą się zjazdy prowincjale i zjazd generalny sprawozdawczy, aby uczynić bilans i odnowić drogę sześciolecia.

Podczas sześciolecia, doroczne spotkania dyrektorów podejmą decyzje Kapituły, rozważając i wykonując to co odnosi się do wspólnot i dzieł.

Także i wizytacja kanoniczna prowincjalna i generalna, będzie mocnym momentem aby przyswoić wizję i promować linie zmiany, wymagane przez Kapitułę.

Działanie sekretariatów, będzie miało jako cel animowanie i realizowanie wskazań Kapituły, odnoszących się do swojego sektora. Międzynarodowe sympozja zaznaczą etapy wspólnej drogi Zgromadzenia.

Z pewnością coroczne zeszyty formacji ciągłej, skoncentrują się na wskazaniach Kapituły.

Poza tymi głównymi dynamikami Zgromadzenia, istnieje wiele innych zasobów i inicjatyw, które należy dowartościować aby podtrzymywać drogę odnowy: myślę na przykład o rekolekcjach świętych, listach okólnych, moich i prowincjałów, o tematach formacji osób świeckich, i wielu innych.

Ave Maria i naprzód!

Jako ostatnie słowo, zostawię wam serdeczne wezwanie ks. Orione do swoich Współbraci, z sierpnia 1934 r., na krótko przed jego wyjazdem do Ameryki Południowej: „Założycielami jesteście wy, ja nie jestem nikim innym, jak tylko starszym bratem, wezwanym jako pierwszy przez Boże miłosierdzie, w porządku czasu, ale tymi, którzy sprawiają, że domy funkcjonują, jesteście wy, tymi którzy nadają oblicze Zgromadzeniu jesteście wy. Albo odnowimy się albo umrzemy!”.

Tak właśnie jest. Jest to wielka odpowiedzialność.

Ksiądz Orione jest nadal naszym „starszym bratem”, uczestniczy i działa z Nieba. Jednak my musimy wykonać naszą część.

Ave Maria e avanti!

WIADOMOŚCI Z RODZINY

Ten list, o najdrożsi Współbracia, w znacznej mierze jest poświęcony przedstawieniu dokumentu XIII Kapituły Generalnej, ponieważ jest to główne wydarzenie, które w większości zajęło czerwiec. Teraz chciałbym zwrócić uwagę, na niektóre fakty, które naznaczyły początek tego sześciolecia 2010-2016.

Opatrzność oraz życzliwość Ojca Świętego, zechciały aby zakończenie Kapituły zbiegło się z wizytą Benedykta XVI w Centrum Księdza Orione na Monte Mario w Rzymie. Przybył aby poświęcić pomnik Matki Bożej, umiejscowiony na oryginalnym miejscu, po tym jak gwałtowna burza, kilka miesięcy temu, go zwaliła.

„Jakże nie odnowić, również dzisiaj, wraz z wami tego gestu pobożności do Maryi Salus populi Romani, poświęcając ten piękny pomnik?”, powiedział Papież, przypominając śluby do Matki Bożej, z inicjatywy orionistów, wraz z podpisem 1 100 000 rzymian, którzy bali się o losy miasta po bombardowaniach w dzielnicy San Lorenzo w 1944 r.

Wizyta przemieniła się w wyjątkowe święto papieskie, wraz z nim był obecny świętujący tłum rzymian i orionistów. Zadowolenie z zobaczenia na nowo wielkiego pomnika o wysokości 9 metrów Matki Bożej, na swoim miejscu, świetlistego, pozłoconego i błogosławiącego, było olbrzymie nie tylko dla naszego oriońskiego środowiska, ale i dla całego miasta Rzymu. Benedykt XVI pozostawił przepiękne przesłanie do Rodziny orońskiej o pobożności maryjnej i o temacie Kapituły, która właśnie się zakończyła.

Z Sekretariatu Stanu, przyszły potem listy z podziękowaniami. Jeden z nich był skierowany do dzieci i młodzieży z parafii na Monte Mario: „Papież, bardzo docenił wasz synowski gest, dziękuje wam i życzy byście dorastali radośni i pogodni, ucząc się coraz lepszego poznawania Jezusa”.

„ Siostra Plautilla jest Sługą Bożą ”: ta wspaniała wiadomość dotarła do mnie na ziemi afrykańskiej przez telefon komórkowy ks. Giuseppe Vallauri. Pierwszego lipca, Kongregacja ds. Świętych, promulgowała dekret, który uznaje heroiczność cnót Sługi Bożej Marii Plautilli (w świeci Łucji Cavallo), Małej Siostry Misjonarki Miłosierdzia, urodzonej w Roata Chiusani, 18 listopada 1913 r., i zmarłej w Genui 5 października 1947 r.

Podczas wyrażania mojej jedności i zadowolenia do Siostry Marii Irene Bizzotto, przełożonej generalnej, i do wszystkich Małych Sióstr Misjonarek Miłosierdzia, w pierwszym komentarzu użyłem słów: „Niech żyje! Bóg wynosi pokornych. To jest przesłanie do wszystkich nas”.

To jest wielka radość dla całej naszej Rodziny Orońskiej, która widzi uznany przez najwyższy Autorytet Kościoła, kolejny wspaniały owoc szkoły świętości założonej przez naszego Założyciela św. Alojzego Orione w Tortonie i na całym świecie. Obecnie, gdy została Sługą Bożą, wystarczy jedynie uznanie cudu, który można odnieść do wstawiennictwa Siostry Marii Plautilli, aby została ogłoszona błogosławioną. Zatem należy się modlić się, wzywając wstawiennictwa tej bardzo prostej siostry, która zaszła tak wysoko, wykonującej z nadzwyczajną miłością, zwykłe rzeczy, każdego dnia.

Miałem to szczęście móc uczestniczyć, w Grand-Bassam (Wybrzeże Kości Słoniowej), 4 lipca 2010 r., w konsekracji nowego biskupa oriońskiego, Ekscelencji Raymonda Ahoua . Jest on pierwszym owocem naszej afrykańskiej misji. W ceremonii uczestniczyło ogromne zgromadzenie 10 000 ludzi, wraz z 300 kapłanami i 25 biskupami oraz kardynałem Aare. Ceremonia trwała 5 godzin, z wielkim zaangażowaniem wiernych, nabożna i żarliwa. Po raz trzeci w trzy lata przekazałem pierścień św. Piusa X nowemu oriońskiemu biskupowi, podczas jego konsekracji.

Raymond, jest dzieckiem Rodziny, dorastającym w naszym domu, w parafii Bonua, potem w nowicjacie w Velletri a potem w Tortonie, gdzie był moim uczniem, a potem jeszcze w Anyama, Bonua i Nairobi, Można by powiedzieć, tak jak to uczyniłem wobec Sługi Bożej Siostry Marii Plautilli, „siostry takiej jak inne”, że także Raymond, teraz wybrany na biskupa i na miejsce na świeczniku, jest zakonnikiem takim „jak wielu innych”. Jeżeli z naszych szeregów pochodzi sługa Boża i biskup, oznacza to, że szkoła jest dobra, i znajdujemy się na świętej drodze : Ave Maria e avanti!

Na ziemi afrykańskiej, po konsekracji bpa Raymonda, odbyły się trzy święcenia kapłańskie, trzy śluby wieczyste, 12 pierwszych profesji, i 14 wstąpień do nowicjatu.

Święto Matki Boskiej Czuwającej , stało się wydłużonym posiedzeniem nowej Rady Generalnej , trwającym osiem dniu, od 30 sierpnia do 7 września. To był cenny czas życia wspólnego i wzajemnego poznawania się, jako że po raz pierwszy przebywaliśmy razem w spokojnym czasie. Poświęciliśmy się redakcji tekstu i opublikowania dokumentu XIII Kapituły Generalnej i przekształceniu decyzji i linii działania, tam zawartych w program animacji i zarządzania.

W dniu 5 września, mieliśmy okazję bycia na uroczystości 70-lecia istnienia seminarium w Buccinigo d'Erba (Como). Wielu dobrych zakonników i kapłanów wyszło z tego domu i rozproszyło się po świecie i Włoszech, wielu na misjach. Wraz z dziękczynieniem, nasza myśl wybiegła w stronę powołań i młodzieży na drodze formacyjnej obecnie. Im wszystkim pragnę powtórzyć, słowa ks. Carlo Sterpi , z 27 sierpnia 1940 r., z okazji inauguracji, powiedział ówczesnym seminarzystom z Buccinigo: „Teraz ks. Orione poszedł do raju, i niebawem i ja tam pragnę się udać, ale zanim tam pójdę, pragnę zobaczyć wielu kleryków, ale takich kleryków, którzy mają aureolę”. Jakie to piękne! Klerycy z aureolą. Mówiąc prawdę paru kleryków ze świetlistą aureolą widziałem wśród kleryków napotkanych na Wybrzeżu Kości Słoniowej i tych spotkanych podczas świętych rekolekcji w Velletri.

Wydaje mi się obowiązkiem zwrócić uwagę wszystkich na nowy dokument Stolicy Świętej: Normae de gravioribus delictis , opublikowany 15 lipca. Aktualizuje on i uzupełnia normy zawarte w Liście Apostolskim « Sacramentorum sanctitatis tutela » i w Normae de gravioribus delictis Kongregacji Doktryny Wiary z 2001 r.

Papież Benedykt XVI, oprócz tego tekstu prawniczego dokumentu, kontynuuje z powago i konkretnie promowanie świętości w Kościele i obronę czystości wiary wobec ciężkich przestępstw („delicta graviora”) doktrynalnych i moralnych, które mogą je zanieczyszczać i obrażać. Wśród tych aktów przestępczych znajdują się czyny dokonywane wobec dzieci ale również i zachowania i mentalność, rozpowszechnione także w Kościele, wśród kleru, na które Papież wymaga zdecydowanej i natychmiastowej reakcji.

Na ten temat, rozpowszechniają się żarty z przeciwstawnymi opiniami i celami. Powinniśmy poszukiwać równowagi, tzn. prawdy. Wszyscy wiemy, kiedy wyrażenie naszej uczuciowości, nie tylko w stosunku do małoletnich, jest niedyskretne i nieodpowiednie, czy też, oby Bóg do tego nie dopuścił, grzeszne i przestępcze. Nie potrzeba wielu dyskusji i teorii, aby rozpoznać kiedy przyjaźń staje się wyjątkowa, tak jak to nazywano kiedyś, tzn. owocem niedojrzałości i nie dozwolonej miłości, poszukiwaniem siebie a nie Caritas sacerdotalis.

Nasza szczególna wierność papieżowi, którą ślubujemy, ujawnia sił nie tylko w tym co mówi dokument, ale przede wszystkim w podzielaniu jego celu: promowania świętości osób konsekrowanych, aby także ich godność osobową uczynić bardziej przejrzystą i świetlistą by dać świadectwo Chrystusowi i Kościołowi.

Patrząc przed siebie

Tak jak powiedziałem wyżej, na Radzie już naszkicowaliśmy ogólny program i zaplanowaliśmy niektóre daty w Kalendarzu. W tym pierwszym roku, mamy za cel spotkanie się z wszystkimi prowincjami, podczas momentów licznych zgromadzeń, rad prowincjalnych, spotkań dyrektorów, Zjazdów programowych. Radcy nawiązują kontakty, aby wejść w rytm rozmaitych spotkań sekretariatów prowincjalnych i międzyprowincjalnych. W tych pierwszych miesiącach, mamy w planie przedstawienie się jako Rada w rozmaitych prowincjach, w dniach 14-15 spotkaliśmy się z dyrektorami prowincji włoskich, 19-21 października spotkamy dyrektorów prowincji polskiej, w styczniu Hiszpanii, w lutym Afryki, w marcu wszyscy będziemy w Ameryce Łacińskiej.

Od 4 do 6 grudnia odbędziemy spotkanie Rad Generalnych, naszej, sióstr Orionistek, które w maju przyszłego roku odbędą kapitułę generalną, oraz odpowiedzialnych OIŚ i ORŚ.

W każdej prowincji należy bardzo dobrze przygotować Zjazd Programowy.

W czasie gdy piszę te słowa dociera do mnie wiadomość, że nasi Słudzy Boży, ks. Ricardo Gile Barcelon oraz postulant Antonio Aurze Peiro , przeszli przez egzamin Komisji Teologicznej „super martyrio”, z czego można wnioskować, że w najbliższych miesiącach zakończy się proces ich beatyfikacji. Wiadomość jest piękna sama w sobie, ale na razie nie możemy jej rozpowszechniać publicznie, aż do zakończenia całego procesu. To co możemy już zrobić, to rozpowszechniać bardziej wiedzę o tych sługach Bożych. Dziękujmy Panu. Paru naszych współbraci zostaje wybranych i umieszczonych na świeczniku, ale cała nasza Rodzina jest solidarna w podjęciu zadania świętości.

A teraz, tak jak zwykle, kończę polecając waszym modlitwom tych, którzy od czerwca zmarli i poprzedzają nas do szczęśliwego portu w domu Ojca.

Są to współbracia Ks. Alfredo Enrico Riva i Ks. Pasquale Ruggeri. Małe Siostry Misjonarki Miłosierdzia: Sr. Maria Eliane, Sr. Maria Assunta, Sr. Maria Priscilla Di Berardo, Sr. Maria Pudenziana i Sr. Maria Cleta. Tata: Ks. Aurelio Fusi, Ks. Dorian Mjeshstri, P. Baldomero Román Britez i Pe. Evaldo Pacheco Nuñes. Mama: Ks. Lorenzo Benzi, kl. Edvaldo Antunes, ks. Paul Mboche Mwangi, bpa. Enemésio Angelo Lazzaris i br. Evaristo Rolón Portillo. Brat: Ks. Mario Finati, Ks. Pietro Ferrini, ks. Ezio Sonni, Ks. Raffaele Lion , Ks. Giovanni i ks. Marco Grossholz oraz Wincentego Goralczyka. Siostra ks. Angelo Pellizzari.

Jednoczymy w modlitwie i we wspomnieniu także wielu Przyjaciół, Dobrodziejów i ludzi świeckich, którzy w pokorze i dyskrecji konkretnie współpracowało w rozpinaniu namiotów Małego Dzieła Boskiej Opatrzności w różnych częściach świata, i uczestniczyło w dobru przez nie czynionym.

Na Kapitule mówiono z wielką uwagą, poświęcając także kilka decyzji, na temat naszych współbraci podeszłych wiekiem i chorych. Wielki jest ich wkład, poprzez lata działalności, cenne jest także to co mogą dawać dzisiaj; obowiązkiem Zgromadzenia jest, aby Współbracia którym dopisuje zdrowie, mogli wspomagać ich w ich ułomności. Niech Pan ich pociesza i podtrzymuje w nich żywą nadzieję i pogodę ducha, także w udrękach i cierpieniu.

Kiedy muczę coś zrobić „ imię księdza Orione” , zawsze widzę przed sobą to jego uśmiechnięte oblicze i próbuję aby stało się moim, oraz modlę się aby dotarło do wszystkich, którzy go naśladują. Naprzód drodzy Współbracia, jesteśmy na dobrej drodze, rozpowszechniajmy miłość i piękny zapach Chrystusa na naszych śladach. Pamiętam o was wszystkich w Panu.

Ks. Flavio Peloso FDP
(Przełożony Generalny)

_____________________________

[1] Zdanie św. Franciszka Salezego. Ks. Bosco miał je zapisane na tablicy w swoim pokoju. Zobaczył je Dominik Savio „a ks. Bosco pragnął, aby zrozumiał jego znaczenie. A potem pomógł mu je przetłumaczyć i zrozumieć sens: O Panie daj mi dusze, i zabierz wszystko inne. Savio pomyślał przez chwilę i dodał: zrozumiałem; tu nie masz sklepu z pieniędzmi, ale sklep dusz, zrozumiałem; mam nadzieję że moja dusza jest częścią tego handlu” (MB V 125). Po angielsku jest to przetłumaczone: „Give me souls, take away all else”. Ksiądz Orione cytuje dosyć często motto św. Franciszka Salezego i ks. Bosco: faktycznie trochę później przekształci je w słynne „Dusz, dusz!”.

[2] Motto Pawłowe (2 Kor 5, 14) było przez ks. Orione często cytowane po łacinie i tłumaczone z rozmaitymi odcieniami. Klasyczne jest to użyte w hymnie o miłości: „Miłość Chrystusa i bliźnich, ożywia, pobudza i popycha nas” (Lettere II, 328). Używa również innych słów aby wyrazić wewnętrzną potrzebę: „pobudza nas”, „przenosi nas” , „wzywa nas”, „zmusza nas”, „sprawia, że lecimy z ratunkiem”. Do odnotowania pozostaje fakt, że bardzo często on określa „miłość” jako „miłość Chrystusa”, „miłość Boga”, „miłość, tzn. kochanie Boga i bliźniego”.

[3] Należy odczytać całość przemówienia Benedykta XVI. W dniu 24 czerwca 2010 r., Papież przybył do Centrum Księdza Orione na Monte Mario, aby poświęcić pomnik Maryi „Salus populi romani”, wysoki na 9 metrów , umieszczony ponownie na postumencie, po straszliwym upadku w dniu 12 października 2009 r. Pomnik Matki Bożej jest jednym z symboli wiary współczesnej historii Rzymu. Jako że, poprzedniego dnia zakończyła się Kapituła Generalna, wszyscy Ojcowie Kapitulni byli obecnie, i do nich specjalne słowa skierował Ojciec Święty.

[4] Odnośnie każdego zakonnika linie działania 1 , 2, 4, 7, 18, 20, 28, 29, 30, 37, 41 oraz decyzje 1, 17, 23.

[5] Odnośnie przełożonych i wspólnot lokalnych linie działania: 3, 5, 10, 12, 13, 14, 15, 16, 19, 21, 23, 24, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 35, 39, 40 oraz decyzje: 2, 5, 7, 9, 12, 14, 16, 17, 24, 27, 28, 31, 32, 33, 34, 35.

[6] Odnośnie przełożonego, rady i sekretariatów prowincji linie działania: 6, 8, 9, 11, 13, 14, 16, 19, 20, 21, 22, 23, 26, 30, 32, 33, 34, 35, 36, 38 i decyzje : 3, 6, 8, 10, 11, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 25, 26, 28, 29, 30, 35.

[7] rola animacji Przełożonego i Rady generalnej powinna uwzględniać wszystkie dyspozycje Kapituły, ale bezpośrednio ich dotyczą linie działania: 16, 25, 33, Decyzje: 4, 21, 30 oraz prawie wszystkie inne deczje.

[8] Popatrzeć na list z 26 czerwca 2010 r. wskazującym na obowiązki każdego z Radców.

[9] Pierwszych trzech misjonoarzy wyruszyło z Genui 17 grudnia 1913; 29 grudnia dotarli do portu Santos a do miejsca przeznaczenia, Mar de Espanha, przybyli 2 stycznia 1914.

[10] Sługa Boży Brat Ave Maria zmarł 21 stycznia 1964 r.

[11] Należy peodkreślić wagę tego wydarzenia, które Kościół nazywa “dies natalis”: 12 marca 1940, godz. 22.45: “ Jezu, Jezu, Jezu… idę ”.

[12] Data di fundacji 29 czerwca, związana z otwarciem pierwszego domu w Ameno (Novara).